Dweilen met de kraan open
Door: lidebo88
Blijf op de hoogte en volg Linda
28 Mei 2012 | Ghana, Swedru
Na deze mistroostige titel beloof ik dat de rest van mijn blog niet geheel deprimerend zal zijn, maar helaas kan ik ook geen euforisch epos beloven. Maar ik zal weer mijn best doen om jullie te boeien met mijn beschrijvingen van enkele belevenissen in Ghana.
Inmiddels ben ik al bijna een week alleen in het gastgezin. Helaas heeft Buiske moeten besluiten om eerder naar huis te gaan vanwege haar gezondheid. Volkomen te begrijpen als je hier ook maar een blik werpt in de ziekenhuizen, ik zou hetzelfde hebben gedaan! 9 anit-biotica kuren in een maand is toch een beetje teveel van het goede, hè Buis? ;) Het is toch vreemd om ineens alleen te zijn in een gastgezin. Hopelijk komt er een nieuwe vrijwilliger in ons gastgezin, want alle boeken hier heb ik al verslonden en ik kan daadwerkelijk echt niet vrijwillig hier naar die Ghanese films en series kijken.
Laat mij jullie meenemen in de Ghanese cultuur. Vorig weekend zijn we met SYTO, de Ghanese organisatie die dingen voor de Nederlandse vrijwilligers regelt, naar het festival van Winneba geweest. Winneba is het kustplaatsje waar ik regelmatig op het strand vertoef en enkele avonturen beleef. Maar dit weekend stond het volop in het teken van het festival. Dit is een jachtritueel waarbij groepen mensen, geheel uitgedost en besmeurd met modder en verf een bos ingaan om op lieve kleine schattige hertjes te jagen. Een enorm festijn voor de vegetariërs onder ons. Een van de SYTO vrijwilligers uit Accra bleef dus ook achter in het volgeboekte hotel in Winneba om een boek te lezen, na een reis van 4 uren....Geloof mij, ik sta ook niet te springen om het lijden van een dier aan te zien, maar op een dergelijk festival word je toch wel weer ondergedompeld in de Ghanese cultuur, zonde om zo'n ervaring te missen!. En opkomen hier voor de dieren is echt dweilen met de kraan open, want overal waar je kijkt zie halfdode beesten vastgebonden, in plastic zakjes, op het dak van een tro-tro of geroosterd boven een vuurtje...Dus ik ben benieuwd hoeveel boeken deze nieuwe vrijwilliger zal gaan verslinden om het lijden der dieren te ontwijken... Maar het festival zelf was een openbaring. Waar in het dagelijkse leven de man echt mannelijk moet zijn en op een dergelijk festival met de mannelijke jacht als onderwerp had ik nooit gedacht dat ik mannen zou zien in kostuums die je jaarlijks ziet op bootjes door de grachten van Amsterdam bij een welbekend roze feest. Zo sta je rustig langs de kant te kijken met je mede-vrijwilligers, komen er van alle kanten groepen mensen aan rennen, sommige daadwerkelijk met een spartelend hertje boven het hoofd. Na enkele langs rennende groepen stonden wij ook midden op het veld midden in het feestgedruis en moesten we heel erg oppassen om niet omver te worden gelopen door een uitgedoste groep zwaaiend met een hertje dat de jagers vol trots aan de chief laten zien. Al met al weer een onvergetelijk Ghana avontuurtje.
Op school verloopt het vrijwilligerswerk gestaag. Het blijft lastig om dingen hier aan te zien, hoe ze hier met de kinderen omgaan, maar vooral ook omdat ze nog niet heel veel van de vrijwilligers aannemen. Wij moeten hier maar meedoen in hun manier van lesgeven, je krijgt weinig ruimte om op de manieren les te geven zoals je dat in Nederland doet. Desalniettemin blijf ik het proberen en de kinderen vinden het leuk en daar gaat het mij vooral ook om. En ook wanneer dan toch uit die Ghanese boeken moet lesgeven, vol fouten, dan probeer ik toch altijd de leraar te laten zien dat je zonder slaan ook een heel eind komt en dat je met complimenten en vriendelijk lachen misschien wel meer bereikt dan met de strenge handhaving. Maar het blijft ook wel heel zwaar om het de hele tijd te moeten aan zien hoe die kinderen geslagen worden. Daarom heb ik besloten om niet meer iedere dag volledig naar school te gaan, maar om na de ochtenden me wat actiever op te stellen voor de school achter de schermen. Zo heb ik al een stappenplan met headmaster Nana opgesteld voor het ICT-project en ben ik nu bezig om een map samen te stellen met allerlei tekenlessen. Ze hebben hier wel een creative arts boek, maar met opdrachten waar weer materialen voor nodig zijn, die ze hier nooit te nimmer op de school zullen aantreffen. En uit de leraren zelf komt ook niet veel creatiefs, dus daarom stel ik nu lessen op die zowel de leraren als leerlingen kunnen begrijpen en ook daadwerkelijk kunnen uitvoeren. Zo blijf ik een beetje dweilen hier ;)
Het ICT-project heeft inmiddels een maand vertraging, waar ze beloofden dat het lokaaltje in vier dagen klaar zou zijn, zijn we ruim een maand verder nog steeds niet bezig met computerlessen met echte computers....Zelfs de chaotische ongestructureerde Linda die normaal gesproken ook zonder planning het leven doorgaat, heeft hier moeite mee.. Het is toch zonde dat ze er niet wat meer vaart achter zetten om zo nog even misbruik te kunnen maken van de Obroni's die wat verstand van computers hebben...Maar voorlopig is het gebleven bij creatief tekenen op het bord en zo maar leerlingen wat proberen bij te brengen van de ICT. De computers zijn inmiddels al wel gehaald! Met twee Ghanese mannen ben ik afgelopen week naar Accra gereisd om de computers op te halen. En de hele tijd maar hopen dat ik niet overvallen zou worden met zoveel geld op zak....Gelukkig heb ik alle computers kunnen betalen daar in een mini kantoortje aan een zeer enthousiaste Ghanese meneer. Maar ze zijn hier ontzettend blij met deze impuls van vooruitgang, nu maar hopen dat het nog wordt uitgevoerd terwijl ik hier nog ben!
Nog even een praktisch momentje. Zelfs hier in het ongestructureerde Ghana vind ik tijd voor een praktisch momentje. Over de kalenders zijn wat vragen geweest. Nu is het zo dat Buiske de kalenders gaat ophalen en wanneer ik terug ben in Nederland zal ik de kalenders rond brengen bij de juiste mensen en dan kan de betaling ook geschieden. Maar dat is nog niet zo ver, tegen die tijd zal ik heel gestructureerd rond mailen :)
Inmiddels ben ik al bijna een week alleen in het gastgezin. Helaas heeft Buiske moeten besluiten om eerder naar huis te gaan vanwege haar gezondheid. Volkomen te begrijpen als je hier ook maar een blik werpt in de ziekenhuizen, ik zou hetzelfde hebben gedaan! 9 anit-biotica kuren in een maand is toch een beetje teveel van het goede, hè Buis? ;) Het is toch vreemd om ineens alleen te zijn in een gastgezin. Hopelijk komt er een nieuwe vrijwilliger in ons gastgezin, want alle boeken hier heb ik al verslonden en ik kan daadwerkelijk echt niet vrijwillig hier naar die Ghanese films en series kijken.
Laat mij jullie meenemen in de Ghanese cultuur. Vorig weekend zijn we met SYTO, de Ghanese organisatie die dingen voor de Nederlandse vrijwilligers regelt, naar het festival van Winneba geweest. Winneba is het kustplaatsje waar ik regelmatig op het strand vertoef en enkele avonturen beleef. Maar dit weekend stond het volop in het teken van het festival. Dit is een jachtritueel waarbij groepen mensen, geheel uitgedost en besmeurd met modder en verf een bos ingaan om op lieve kleine schattige hertjes te jagen. Een enorm festijn voor de vegetariërs onder ons. Een van de SYTO vrijwilligers uit Accra bleef dus ook achter in het volgeboekte hotel in Winneba om een boek te lezen, na een reis van 4 uren....Geloof mij, ik sta ook niet te springen om het lijden van een dier aan te zien, maar op een dergelijk festival word je toch wel weer ondergedompeld in de Ghanese cultuur, zonde om zo'n ervaring te missen!. En opkomen hier voor de dieren is echt dweilen met de kraan open, want overal waar je kijkt zie halfdode beesten vastgebonden, in plastic zakjes, op het dak van een tro-tro of geroosterd boven een vuurtje...Dus ik ben benieuwd hoeveel boeken deze nieuwe vrijwilliger zal gaan verslinden om het lijden der dieren te ontwijken... Maar het festival zelf was een openbaring. Waar in het dagelijkse leven de man echt mannelijk moet zijn en op een dergelijk festival met de mannelijke jacht als onderwerp had ik nooit gedacht dat ik mannen zou zien in kostuums die je jaarlijks ziet op bootjes door de grachten van Amsterdam bij een welbekend roze feest. Zo sta je rustig langs de kant te kijken met je mede-vrijwilligers, komen er van alle kanten groepen mensen aan rennen, sommige daadwerkelijk met een spartelend hertje boven het hoofd. Na enkele langs rennende groepen stonden wij ook midden op het veld midden in het feestgedruis en moesten we heel erg oppassen om niet omver te worden gelopen door een uitgedoste groep zwaaiend met een hertje dat de jagers vol trots aan de chief laten zien. Al met al weer een onvergetelijk Ghana avontuurtje.
Op school verloopt het vrijwilligerswerk gestaag. Het blijft lastig om dingen hier aan te zien, hoe ze hier met de kinderen omgaan, maar vooral ook omdat ze nog niet heel veel van de vrijwilligers aannemen. Wij moeten hier maar meedoen in hun manier van lesgeven, je krijgt weinig ruimte om op de manieren les te geven zoals je dat in Nederland doet. Desalniettemin blijf ik het proberen en de kinderen vinden het leuk en daar gaat het mij vooral ook om. En ook wanneer dan toch uit die Ghanese boeken moet lesgeven, vol fouten, dan probeer ik toch altijd de leraar te laten zien dat je zonder slaan ook een heel eind komt en dat je met complimenten en vriendelijk lachen misschien wel meer bereikt dan met de strenge handhaving. Maar het blijft ook wel heel zwaar om het de hele tijd te moeten aan zien hoe die kinderen geslagen worden. Daarom heb ik besloten om niet meer iedere dag volledig naar school te gaan, maar om na de ochtenden me wat actiever op te stellen voor de school achter de schermen. Zo heb ik al een stappenplan met headmaster Nana opgesteld voor het ICT-project en ben ik nu bezig om een map samen te stellen met allerlei tekenlessen. Ze hebben hier wel een creative arts boek, maar met opdrachten waar weer materialen voor nodig zijn, die ze hier nooit te nimmer op de school zullen aantreffen. En uit de leraren zelf komt ook niet veel creatiefs, dus daarom stel ik nu lessen op die zowel de leraren als leerlingen kunnen begrijpen en ook daadwerkelijk kunnen uitvoeren. Zo blijf ik een beetje dweilen hier ;)
Het ICT-project heeft inmiddels een maand vertraging, waar ze beloofden dat het lokaaltje in vier dagen klaar zou zijn, zijn we ruim een maand verder nog steeds niet bezig met computerlessen met echte computers....Zelfs de chaotische ongestructureerde Linda die normaal gesproken ook zonder planning het leven doorgaat, heeft hier moeite mee.. Het is toch zonde dat ze er niet wat meer vaart achter zetten om zo nog even misbruik te kunnen maken van de Obroni's die wat verstand van computers hebben...Maar voorlopig is het gebleven bij creatief tekenen op het bord en zo maar leerlingen wat proberen bij te brengen van de ICT. De computers zijn inmiddels al wel gehaald! Met twee Ghanese mannen ben ik afgelopen week naar Accra gereisd om de computers op te halen. En de hele tijd maar hopen dat ik niet overvallen zou worden met zoveel geld op zak....Gelukkig heb ik alle computers kunnen betalen daar in een mini kantoortje aan een zeer enthousiaste Ghanese meneer. Maar ze zijn hier ontzettend blij met deze impuls van vooruitgang, nu maar hopen dat het nog wordt uitgevoerd terwijl ik hier nog ben!
Nog even een praktisch momentje. Zelfs hier in het ongestructureerde Ghana vind ik tijd voor een praktisch momentje. Over de kalenders zijn wat vragen geweest. Nu is het zo dat Buiske de kalenders gaat ophalen en wanneer ik terug ben in Nederland zal ik de kalenders rond brengen bij de juiste mensen en dan kan de betaling ook geschieden. Maar dat is nog niet zo ver, tegen die tijd zal ik heel gestructureerd rond mailen :)
-
28 Mei 2012 - 15:04
Eliannes Pake:
Kijk: als je in Leeuwarden woont, ben je ongeveer net zo ver weg van het roze Amsterdamse feestje , als dat je in Ghana de wereld beleeft (- en tracht te verbeteren!) Want ik zou niet weten wat voor costuums - of het ontbreken daarvan! - die roze deelnemers op de grachtentocht door Amsterdam
dragen. En zo leer ik dus nog het een en ander van die smakelijke blogs van je , die ik dan plotsklaps op mijn computer aantref.En als je straks weer terug bent, kun je hier ook nog naar hartelust gaan dweilen met de kraan open, want hier kunnen we, zoals wij omgaan met de dieren,er ook wat van in onze bio-industrieën......!) De Partij voor de Dieren heeft nog heel wat werk te doen; maar : Schoenmaker blijf bij je leest, denk ik dan ook wel eens.......
Ik hoop wel dat je je ICT-klasje nog goed op gang krijgt, in de 50 + dagen dat je nog in de hitte van Ghana doorbrengt. Houd je taai! Eliannespake. -
28 Mei 2012 - 17:21
Buiske Boone:
Heeee Linda!
Tjaa, en dan lees je ik jouw verslag voor het eerst vanaf een snel werkende computer in ons favoriete kikkerlandje! Om je meteen op de hoogte te stellen; Ik heb er eigenlijk nog geen moment spijt van gehad om eerder naar huis te gaan. Ik word hier gevoerd door m'n moeder (net als oma in Ghana dus, haha) en slaap ongeveer de hele dag. Toch mis ik die kindjes wel hoor!
Ik hoop dat er heel snel een nieuwe vrijwilliger in het gastgezin komt, zodat je ten minste weer iemand hebt om over kaas, melk en frikandellen te praten (Ik had er zoveel zin in en heb die frikandellen nog niet eens gehad...!!!! (Ik ga weer stoppen over die frikandellen, want zometeen ga je uit wanhoop nog kip eten in plaats van ons favoriete gekookte eitje op de rijst!))
Leuk van die tekenlessen en ik hoop dat die ICT-lessen ook echt wat gaan worden!
Groeten aan iedereen daar!
xxxxxxxx -
04 Juni 2012 - 14:16
Loes:
Hey Linda,
hoe gaat het met je? Jammer genoeg krijgen we elkaar nog steeds niet via de telefoon te pakken, maar ik blijf het gewoon proberen!!
Je bent echt goed bezig daar en ik hoop ook dat je weer een nieuwe vrijwilliger krijgt!! En anders met Ben lekker een potje voetballen!!
kuskus loes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley