Meda ase

De laatste digitale woorden die mijn afsluitende blog zullen vormen over mijn avontuur in Ghana. Inmiddels ben ik ruim een week thuis en het is bizar! Het is fantastisch om weer dichterbij familie en vrienden te zijn, stromend water is een plus, warm water om te douchen is werkelijk waar weer vanzelfsprekend, maar zeer gewaardeerd. Het meest bizarre is toch wel weer de levensstijl. Waar ik in Ghana tot ieders verbazing redelijk gestructureerd te werk ging, heb ik in dit gestructureerde Nederland dat weer helemaal achter me gelaten. Maar ik zit direct al weer in het drukke leven, afspraken hier en daar en de relaxte sfeer waar het niet uitmaakt of je 5 minuten te laat bent of drie uur is echt achtergebleven in Ghana. Desalniettemin is het fijn om weer terug te zijn!

De weken met Elianne ware fantastisch! We hebben ontzettend veel ondernomen en zijn in drie weken het hele land door geweest. We zijn eerst nog verder naar het noorden gereisd om daar op zoek te gaan naar de olifanten. Uiteraard gevonden en veel te veel foto´s er van gemaakt. Halverwege de jeepsafari is Elianne nog haar Buff verloren, een soort hoofddoekje met klepje. Dus mocht iemand ooit nog een keer naar Mole National Park gaan en een olifant zien met een geruit oranje hoofddoekje, maak dan a.u.b. een fotootje… Onze verdere reis bestond verder uit het bezoeken van project Hand in Hand. Ooit opgezet door een Nederlandse tropenarts, waar gehandicapte mensen een rustig leven kunnen leiden. Voor de liefhebbers: http://www.operationhandinhand.nl/ .

Voordat we onze laatste week in luxe hebben gespendeerd aan het strand met lekkere cocktails, mooi strand en mooie vrouwen (dit zijn de woorden van Elianne ;)) hebben we eerst nog enkele dagen doorgebracht in Kumasi, waar we onder andere even zijn afgereisd naar het Babies Home in Mampong. Het was heel vreemd om de baby’tjes nu ze zoveel zijn gegroeid. Zambolo, mijn favoriet, kon ineens al staan, beetje praten en ook zonder al te veel gene aan mijn shirt trekken om te kijken wat daar dan nou weer zat….

De laatste dagen in Ghana hebben wij doorgebracht aan het Kokrobite strand en heerlijk gerelaxt totdat wij Ghana moesten verlaten. Hierbij wil ik nog heel duidelijk maken dat Elianne en ik niks te maken hebben met de dood van de Ghanese president, die op mysterieuze wijze is overleden de dag dat wij Ghana uitgingen… Op het vliegveld lieten ze me in ieder geval met heel veel moeite uiteindelijk gaan, nadat ik mijn paspoort weer uit de handen had gegrepen van een ander voordringend individu, die de oh zo incompetente baliemedewerker zomaar had weggegeven… ‘Klein foutje, mevrouw…’ Toen ook de mensen van de vliegmaatschappij eindelijk er van overtuigd dat ik toch echt een geldig ticket had, mochten Elianne en ik eindelijk het vliegtuig in.

Na een enorm lange rit met vertraging werden wij opgewacht door familie en vrienden op Schiphol. Zij stonden al op Schiphol, toen de mensen op het vliegveld in Portugal nog op zoek waren naar ons vliegtuig… Met veel kabaal, spandoeken en godzijdank zonder de camera’s van ‘Hello, Goodbye’ werden Elianne en ik begroet. Een erg fijn moment na zo’n lange rit! Ontzettend bedankt iedereen!

Ik wil iedereen ontzettend bedankt voor het volgen van mijn verhalen tijdens mijn avontuur in Ghana. Het feit dat je weet dat mensen je avonturen nog volgen is echt een steuntje in de rug! Heel erg bedankt voor alle meelevende reacties altijd. Ik neem snel contact op met de mensen die een kalender hebben besteld, ik heb tot nu toe nog niet weer wat gehoord, maar zodra ik ze heb zal ik iedereen benaderen die er een heeft besteld. Ik heb de afgelopen maanden ook telkens een update geschreven voor de site van Amazing Children. Voor de liefhebbers de site, waar je ook andere info kunt vinden over dit initiatief: http://www.amazingchildren.nl/#projecten|lindaenbuiske.html

Het is een groot avontuur geweest en bedankt, lieve mensen, voor al jullie steun. Meda ase.