1+1=2!

Linda: Na 5 maanden een kleine verandering wat betreft de blog, want ditmaal wordt het door 2 personen geschreven. Elianne is veilig aangekomen in Ghana! Ik stond maar liefst 4,5 uur te vroeg op het vliegveld en Elianne was maar liefst 2 uur te laat...Mevrouw was haar jasje vergeten in het vliegtuig en besloot 'eventjes' terug te gaan, terwijl ik stond te springen van ongeduld in de aankomsthal...

Elianne: Tot zover Linda's beleving van mijn aankomst in Ghana... Ik heb het uiteraard heel anders beleefd! Ik had namelijk al 10 uur in een vliegtuig gezeten (waarvan 1 uur gewoon op de grond omdat we om een vage reden nog niet weg mochten...). Al mijn angsten (hoogte, vliegen, Engels, alleen) in 1 klap overwonnen. En ja dan vergeet je wel eens wat ;) Ik wil er nog wel even bij vermelden dat ik niet als laatste in de rij stond maar ergens halverwege. Maar op een mysterieuze wijze stond ik een half uur later nog in m'n eentje bij de douane te wachten...

Linda: Enfin, we werden in een mega grote bus van Syto naar ons hotel gebracht, waarbij ik dus de chauffeur de weg moest wijzen...Geheel per ongeluk hebben we het dus toch gevonden...Na het tonen van de 6 kilo drop uit Nederland (mijn dank is groot mensen) lag de gehele inhoud van de backpack in de kleine hotelkamer...Elian en ik weten nu ook dat we niet geheel geschikt zijn voor het backpacker-bestaan... Op zondag stond Elianne's eerste tro-tro rit op het programma, waarbij ik bijna in slaap viel van alles en Elianne nog alles aan zat te wijzen vol verbazing.

Elianne: Wat een beleving zeg, zo'n tro-tro! Allereerst in zo'n auto klimmen. Ik ging keurig met onze gekochte kaartjes langs de chauffeur (zoals normaal is in Nederland...) maar dat hoefde allemaal niet. Ik moest maar gewoon ff snel doorlopen. Okeej... Helaas hadden we geen geit of andere dieren (zoals in Linda's eerdere blogs) aan boord. Overal liepen Ghanese mensjes met allerlei etenswaren om te verkopen aan de inzittenden van een tro-tro. Ik kan het me verbeeld hebben maar ik had het idee dat ze zich spontaan groepeerden rond de plek waar ik in de tro-tro zat. Ik ben beroemd (of waarschijnlijk nog te wit... :()


Linda: Het omaatje hier (nog kleiner dan Elianne!!!!!) verwelkomde Elianne met een Ghanese knuffel. Daarna naar het zwembad waar de Ghanezen weer op een verpletterende wijze indruk probeerden te maken met hun zwemtalent... oftewel spartelende Ghaneesjes in het water... De volgende dag stond het afscheid bij het weeshuis op het programma. Gewapend met nog ontzettend veel spullen van andere vrijwilligers die nog gedoneerd moesten worden, kwamen we aan waar we werden besprongen door de enthousiaste kids. Het was weer een lekkere rommelige dag met een zeer overstuurde Kofi en Francis...Die twee waren blijkbaar van slag omdat ik weg ging en vlogen elkaar daardoor continu in de haren...De eigenaar zei dat ik het maar als een compliment moest zien... De volgende dag stond het afscheid op de school in de planning en de heuse opening van het ICT-lokaal. De leerlingen moesten op de dag zelfs de ouders erbij halen, zodat ik in het bijzijn van al die Ghanezen afscheid kon nemen. Na veel gepraat in de lokale taal, in een lokaal waar op iedere muur ' Speak English' staat, konden we na de vele gebeden uiteindelijk naar het computerlokaal. Nadat ik trouwens eerst, bleek later toen ik het uitpakte, een Ghanese jurk heb gekregen en een shirt voor ' my boyfriend' had mogen ontvangen. Na de zegening van de priester, predikant, of iets dergelijks, liepen alle ouders in een stroom mijn kleine lokaaltje in om het te aanschouwen. Na vele handen schudden en verplicht een meat pie eten zat de lange dag er op.

Elianne en Linda: We zouden graag heel gedetailleerd verder willen vertellen, maar het elkaar aan de kant duwen om zelf te typen achter de computer nam wat meer tijd in beslag, dus we hebben niet veel tijd meer over. We hebben tot nu toe al een cacaotour gehad, een heuse berg beklommen (Linda is bijna overleden door de inspanning...) (Elianne ook...)

Elianne: Uiteraard was het een makkie dankzij de wekenlange training voor de Nijmeegse Vierdaagse. Pap, je zult trots op me zijn ;)

Linda: Hmhm.....

Linda en Elianne: We zijn nog naar een heuse Ghanese kralenmarkt geweest, waar we weer veel te veel hebben gekocht. Nu zijn we onderweg naar het noorden om hopelijk weer olifanten te spotten!